kurabiye

kelimenin kökeni arapça "gharib", yani garip: sade, sessiz, iddiasız. "kurabiyye" oradan gelir.
avrupa'da ise 17. yüzyılda "biscuit" ve "cookie" ayrımı başlar. biri iki kez pişirilenden (bis-coctus), diğeri yumuşak hamurdan gelir.ama asıl mesele tarifte değil, tavırda. kurabiye tatlıların gürültüsüz olanıdır; ne sunum ister ne yorum.bir kahvenin yanında durur, konuşmaz ama hafızaya çalışır. dikkat çekmez ama eşlik eder. çayla konuşmaz, kitapla susar.pastanın, tatlının, şekerlemenin gösterişi varsa; kurabiyenin sadakati vardır.bazı tatlar beyne değil, belleğe kaydolur. kurabiye de onlardandır.çocukluk değilse bile hayatla ilgili bir şey hatırlatır.
iyi yapıldığında sakince etkiler; kötüsü ise hayal kırıklığıdır.