aniden gelen hayatı kaçırıyorum hissi

bazen dışarıdan gelen bir kahkaha sesi, boş bir metro vagonu, açılmadan geçen bir bildirim... her şey yerli yerinde ama bir eksiklik sızıyor içeri.
göze görünmeyen bir başka hayat varmış gibi. senin dışarıda kaldığın, seni davet etmeyen bir akış.çoğu zaman kaçırılan şey bir konser, bir parti ya da bir tatil değil. daha ince bir şey bu: senkron.aynı anda gülüşülmesi, aynı anda hissedilmesi, aynı anda orada olunması.
bir şey yaşanıyor ve sen ya erken çıktın, ya geç kaldın, ya da yanlış yöne baktın.ve tam o anda, kaçırdığını fark ettiğinde, onu yakalama ihtimalin çoktan kapanmış oluyor.hissin kendisi geçici. geçiyor. ama içeriye bıraktığı tortu kolay kaybolmuyor.çünkü insan aslında bir şey yaşamak değil, bir şeyin içinde sayılmak istiyor. o kahkahanın içinde, o bildirimde, o metroda... biri olabilmek.
olmayınca, dışarıda kalıyorsun. ve dışarıda kalmak her zaman yalnızlık değil; bazen sahnenin senin için hiç yazılmamış olması.